Nu ja, dit ‘kort’ uitleggen is niet zo evident. Voor wie de sector van mensen met een handicap niet kent en voor de eerste maal hiermee in aanraking komt, iets over hoort of leest, komt de sector als zeer complex over. En in realiteit is dit ook zo. Dit is historisch gegroeid. Er is een veelheid aan wetgeving, regels, en soorten voorzieningen (lees hulpverlenings-/ondersteuningsaanbod).
Het beleid ten aanzien van mensen met een handicap heeft een lange weg afgelegd op gebied van opvang en ondersteuning (grootschalige voorzieningen, kleinschaligheid, ambulant, Persoonlijk Assistentiebudget (PAB) en Persoonsvolgend Budget (PVB)).
Gedurende de jaren negentig wordt het spoor van geïndividualiseerde ondersteuning bewandeld. Termen zoals behoeftegestuurd aanbod, ondersteuning op maat e.d. krijgen meer en meer aandacht.
Vanaf de jaren 2000 begint de term ‘inclusie’ meer en meer ingang te vinden in de sector. Inclusie omvat meer dan het voorzien van een toegankelijke infrastructuur en wetgeving en het ter beschikking stellen van allerlei diensten, voorzieningen en maatregelen die de persoon ondersteunen. Inclusie is inherent verbonden met openheid van de maatschappij en veronderstelt dus een proces waarbij iedereen betrokken wordt.
In 2006 werd door de Verenigde Naties een Verdrag inzake de Rechten voor Personen met een Handicap aangenomen. Het VN-verdrag is erop gericht de mensenrechten van alle mensen met een handicap, met inbegrip van hen die intensievere ondersteuning nodig hebben te bevorderen en beschermen. Het VN-verdrag erkent het gelijke recht van alle mensen met een handicap om in de maatschappij te wonen met dezelfde keuzemogelijkheden als ieder ander.
Dit verdrag werd door België in 2007 ondertekend en in 2009 geratificeerd. Dit laatste houdt in dat de Belgische federale regering met de gemeenschaps- en gewestregeringen zich verbinden tot het concreet maken van het VN-verdrag in alle beleidsdomeinen in functie van volwaardige inclusie van mensen met handicap.
Begin 2012 werden 5 (provinciale) Diensten Ondersteuningsplan opgericht door de Vlaamse overheid en het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap (VAPH). Een dienst ondersteuningsplan brengt samen met de persoon met een handicap en zijn/haar netwerk de ondersteuningsnood in kaart en helpt zoeken naar de meest geschikte ondersteuning. Het resultaat is een individueel ondersteuningsplan.
In 2017 werd het decreet ‘persoonsvolgende financiering’ gestemd. Het persoonsvolgend budget (PVB) is een zorggebonden budget. Het is bestemd om kosten voor zorg en ondersteuning mee te vergoeden. Dit kan bijvoorbeeld gaan om begeleiding en ondersteuning bij het wonen, bij dagbesteding of bij praktische hulp in de thuissituatie. In principe worden de VAPH-zorgaanbieders niet meer rechtstreeks gefinancierd, maar wordt aan de persoon met een handicap een zorgbudget toegekend op basis van een inschaling van de individuele zorgnood. De persoon met een handicap kan met zijn/haar PVB zelf zijn/haar ondersteuning organiseren, kan dit toevertrouwen aan een aanbieder van zorg en ondersteuning of kan een combinatie maken.