Communicatie met iemand met dementie vraagt om geduld, begrip en een warme benadering. Zorgzaamheid kan hierin een sleutelrol spelen: het brengt zorgvrager en zorggever dichter bij elkaar en maakt het contact gemakkelijker.
Hoewel taal soms vervaagt, blijven gevoelens en emoties levendig aanwezig. Zonder de ‘filter’ van het verstand worden mensen met dementie nog gevoeliger voor sfeer en non-verbale signalen. Een lach, een zachte toon of een geruststellende aanraking kunnen veel betekenen. Horen lachen is ook een vorm van communicatie en helpt om moeilijke momenten te verlichten.
Daarnaast vraagt fysieke nabijheid om respect en afstemming. Hoe en waar raken we iemand het best aan? Hoe kunnen we op een zorgzame manier toenaderen en ondersteunen? Door meer te handelen vanuit beweging en gevoel in plaats van enkel vanuit gedachten, ontstaat een communicatie die niet alleen begrijpelijk, maar vooral voelbaar is.