Ik wil niet klagen, maar … (ZH)

Vaak zuchten we al als een collega een gesprek begint met ‘ik wil niet klagen, maar…’
We ervaren dit vaak (en soms terecht) als onaangenaam, waardoor we er op een inefficiënte manier mee omgaan.
Dit thema behandelt twee paden voor het omgaan met klagende collega’s: iedere klacht is een geschenk en hoe stoppen we steeds opnieuw klagende collega’s?
We bekijken hoe we tot de essentie van een klacht kunnen komen, hoe we er rekening kunnen mee houden (of net niet) en hoe we ons antwoord gaan terugkoppelen aan de collega.
Daarnaast pakken we de ‘notoire’ klagers aan: zij die altijd wel iets vinden om over te klagen en dan ook nog vinden dat dit de absolute voorrang verdient. Hoe blokken we hen op een correcte manier af? Hoe kunnen we de klaagsfeer vermijden of omkeren?